پیش بینی چاقی و ابتلا به دیابت نوع 2 با دقت بیشتر بر اساس نسبت دور کمر به قد
7 ژوئن 2017- محققان میگویند: تمرکز بر چربی ذخیره شده در اطراف کمر از آنچه مقیاسهای معمول میگویند برای کاهش خطر چاقی و ابتلا به دیابت نوع 2 مهمتر است.
یک گروه از محققان دانشکدهی ورزش در دانشگاهLeeds Beckett میگویند: روش فعلی برای تعیین خطر چاقی و دیابت نوع 2 بر اساس نمایهی تودهی بدنی (BMI) کاملاً دقیق نمیباشد.
BMI از تقسیم وزن به کیلوگرم بر مجذور قد بر حسب متر بدست می آید، اما هم اکنون تصور میشود که نسبت اندازهی دورکمر به قد پیش بینی دقیقتری را در مورد بیماریهای متابولیک نظیر چاقی و دیابت نوع 2 ارائه میدهد.
میشل سوانسون، مدرس ارشد رشتهی فیزیولوژی ورزشی در دانشگاه لیدز بکت میگوید: اندازهگیری معمول چاقی، که توسط پزشکان و بر اساس BMI صورت میگیرد، روش دقیقی نمیبانشد زیرا این نگرانی وجود دارد که بسیاری از افرادی که بر اساس BMI چاق محسوب میشوند در حقیقت در معرض خطر چاقی یا دیابت نوع 2 نباشند و برعکس بسیاری از افرادیکه بر اساس BMI در محدودهی وزن نرمال قرار میگیرند، درحقیقت چاق بوده و در معرض خطر دیابت نوع 2 باشند.
خیلی رایج است که افرادی با BMI طبیعی دارای مقادیر زیادی چربی شکمی باشند و اغلب برای مداخلات پیشگیرانه به متخصص ارجاع داده نمیشوند.
محققان میخواستند روش بهتری را برای ارزیابی چاقی و بیماریهای مرتبط با آن بیابند، بهمین دلیل اندازهگیریهای مختلف را بررسی نمودند. آنها مقدار BMI، اندازهی دورکمر، نسبت اندازهی دور کمر به باسن و نسبت دور کمر به قد و اندازهی دور باسن با قد را در 81 نفر اندازهگیری نمودند.
این بررسیها نشان داد که 36.5درصد از افراد شرکت کننده، چنانچه چاقی آنها بر اساس میزان تجمع چربی در سراسر بدن تعیین شود نه بر اساس BMI، در گروه افراد چاق طبقه بندی میشوند.
سوانسون گفت: تجمع چربی در اطراف ناحیهی شکم یک شاخص مستقل برای پیش بینی مرگ و میر به تمام علل در زنان و مردان است اما این موضوع برای بیماریهای کاردیومتابولیکی بسیار مهم تر است.
دکتر سوانسون با معرفی معیار جدید "نسبت اندازه ی دور کمر به قد فرد" معتقد است مردان و زنان بیشتری بر اساس این معیار، برای شرکت در برنامههای مداخلاتی مانند مدیریت وزن و دریافت کمکهایی برای بهبود سلامت خود، از طرف پزشکان خانواده شناسایی و ارجاع خواهند شد.
او افزود: حتی در یک نمونهی کوچک از افراد بالغ، مطالعهی ما شواهد بیشتری را ارائه داد که نشان میدهد، اندازهگیریهای جایگزین بجای BMI برای تعیین و شناسایی دقیقتر چاقی بهتر عمل می کنند و بنابراین میتوان اطمینان حاصل کرد که افراد بیشتری برای دریافت کمکهای درمانی به منظور کاهش بیماریهای مرتبط با چاقی به مراکز درمانی ارجاع میگردند.
نتایج این تحقیق در مجلهی PLOS One منتشر گردید.
منبع:
www.diabetes.co.uk/news/2017/jun/waist-to-height-ratio-can-more-accurately-predict-obesity-and-type-2-diabetes,-say-researchers-92307024.html